Rozwój suwaków amortyzujących nadgarstki

Przez Liam Venter

Dlaczego ochraniacze na nadgarstki?

Jestem byłym motocyklistą amatorem. Przestałem ścigać się kilka lat temu po poważnym wypadku wyścigowym. Obudziłem się na torze ze złamanym obojczykiem, złamaną łopatką, złamanym mostkiem, kilkoma złamanymi żebrami, z których dwa przebiły mi płuca i spowodowały ich zapadnięcie.

Pamiętam moment, kiedy straciłem kontrolę nad motocyklem i wiedziałem, że nie uratuję tego, ale nie pamiętam uderzenia. To był najgorszy wypadek, jaki miałem w ciągu 40 lat ścigania się samochodami sportowymi, gokartami i motocyklami... i jeden z najwolniejszych, z prędkością około 70-80 km/h.

Moje przebite/zapadnięte płuca niemal kosztowały mnie życie w drodze do szpitala, a wstrząs mózgu uniemożliwił mi pracę przez dziewięć miesięcy.

Życie uratowało mi kilka tysięcy dolarów za najwyższej klasy sprzęt bezpieczeństwa, który miałem na sobie. Jednoczęściowa wyścigowa skóra Dainese, tytanowe rękawice wyścigowe Dainese, kask Shoei, buty Alpinestar MotoGP, ochraniacz pleców Forcefield itp.

Kiedy zacząłem jeździć w EUC, zdałem sobie sprawę, że na rynku jest mnóstwo dobrych wyborów, jeśli chodzi o kurtki, spodnie i kaski ochronne, ale nie ma dobrej jakości ochraniaczy nadgarstków, które mógłbym założyć na odpowiednie rękawice motocyklowe z ochraniaczami, które chciałbym nosić.

Kluczowe decyzje projektowe

Mniej więcej w tym samym czasie lokalny dostawca poprosił mnie o wykonanie zastępczych ochraniaczy nadgarstków do tych, które pasowały do ​​sprzedawanych przez nich rękawic. Nic dziwnego, że się łamały. Ochraniacze nie były mocne. Mogłem je nawet złamać rękoma... i zdałem sobie sprawę, że nawet gdybym zrobił mocniejsze, to prawdopodobnie po prostu wyrwą się z kieszeni mocujących przyszytych do zewnętrznej strony dłoni rękawic. Same rękawice były również budżetowe i nieopancerzone. Stwierdziłem, że prawdopodobnie są to OK opcja dla początkującego, który jeździ z prędkością poniżej 10 km/h, ale nie są poważną opcją do użytku z nową gamą bardziej wydajnych jednokołowców.

Więc zabrałem się za projektowanie i produkcję poważnych ochraniaczy nadgarstków, które będę nosił i będę miał pewność, że zapewnią prawdziwą ochronę. Szybko zdałem sobie sprawę, że muszą one współpracować z preferowanymi przez motocyklistów rękawicami wyścigowymi, a nie tylko jednym modelem rękawic, ponieważ istnieje niezliczona ilość różnych rozmiarów i dopasowań z różnymi poziomami ochrony pancerza, aby dopasować się do różnych budżetów i preferencji od niezliczonej ilości różnych dostawców.

Najlepszym sposobem na zmniejszenie sił uderzenia jest rozłożenie ich zarówno na obszarze, jak i w czasie. Najlepszym sposobem na rozłożenie sił w czasie jest promowanie poślizgu, dlatego też zająłem się projektowaniem i testowaniem sliderów nadgarstków, a nie ortez nadgarstków. Aby promować poślizg, konieczna byłaby twarda, niskotarciowa powierzchnia zewnętrzna.

Następnie należy spróbować rozłożyć siły na większym obszarze i przenieść część z nich od skomplikowanego połączenia nadgarstka w kierunku przedramienia.

Trzecią rzeczą, którą możesz zrobić, jest zapewnienie kontrolowanej absorpcji sił, co wymaga zastosowania pewnego rodzaju materiału absorbującego pod twardą skorupą.

….Oczywiście musiały być bardzo wytrzymałe i trwałe, żeby nie pękały przy pierwszym uderzeniu!

Moja pierwsza próba, pokazana poniżej, którą przetestowałem ze znajomymi, wypadła obiecująco, ale amortyzacja uderzeń nie działała dobrze ze względu na sposób, w jaki umieściłem ją w twardej powłoce zewnętrznej.

Część dłoniowa ograniczała możliwość zginania dłoni i utrudniała trzymanie telefonu komórkowego w celu wykonywania takich czynności, jak sprawdzanie aplikacji EUC, takich jak EUC World lub Darkness bot.

Konstrukcja ta narażała również tylny pasek na przetarcia i w konsekwencji przedwczesne zużycie.

Rzeźbiona część dłoni wywierała pewną siłę na środkową część pięty dłoni w momencie uderzenia, co – jak mi powiedziano – było mniej korzystne niż skierowanie większości siły na grubsze, bardziej mięsiste poduszki po obu stronach pięty dłoni.


W kolejnej iteracji zastosowałem nową metodę, aby utrzymać poduszki amortyzujące na miejscu bez całkowitego ich zamknięcia, co pozwoliło im działać zgodnie z przeznaczeniem. Eksperymentowałem również z różnymi wewnętrznymi strukturami poduszek amortyzujących, aby znaleźć taką, która zapewnia najlepszą amortyzację.

Zmniejszyłem również rozmiar sekcji dłoni, aby zapewnić większą swobodę zginania dłoni. Wprowadziłem wypustki na twardej skorupie po obu stronach tylnego paska, aby chronić ją przed zadrapaniami, i usunąłem rzeźbienie z pięty dłoni, aby zapewnić, że większość siły uderzenia zostanie przekazana na grubsze, bardziej mięsiste poduszki po obu stronach dłoni.

Testy z jeźdźcami wykazały, że subtelne dostrojenie profilu może poprawić dopasowanie na wierzchu większej gamy rękawiczek. Skorzystałem również z okazji, aby zwiększyć rozmiar grzbietów chroniących tylny pasek i poszerzyć część skorupy i wkładkę pochłaniającą uderzenia w miejscu, w którym przechodzi przez piętę dłoni.

Na tym etapie zacząłem również eksperymentować z różnymi paskami i mechanizmami zapięć, które ułatwiłyby ich dopasowanie do różnych rękawic motocyklowych z pancerzem. Ustalono również, że lepiej byłoby, gdyby suwaki mogły pozostać zamontowane na rękawicach przez cały czas i że potrzebujemy tylko mechanizmu szybkiego zwalniania tylnego paska, aby to osiągnąć… ale mechanizm szybkiego zwalniania musi być taki, który można obsługiwać, mając na sobie obie rękawice.
Obecnie mam praktyczne rozwiązanie tego problemu dla prototypów i będziemy mogli dalej udoskonalać paski, gdy rozpoczniemy masową produkcję ochraniaczy nadgarstków.

Wprowadziliśmy jeszcze kilka zmian do najnowszej wersji na podstawie sugestii użytkowników testowych i mamy nadzieję, że wkrótce będziemy mogli je zaprezentować.